Ιράν σημαίνει γη των Αρίων. Ένας χώρος πανάρχαιος, ανήσυχος, όπου το χρύσωμα του παραμυθιού τυλίγει την ιστορία κι ανθρωπογενείς παράγοντες δημιουργούν ιδιαιτερότητες. Τούτη η Περσίς χώρα, όπως την αποκάλεσε ο Ηρόδοτος, ήταν πάντα ένα πέρασμα λαών που ήρθαν, συγκρούστηκαν, πήραν και έδωσαν και συνεχίζουν το ίδιο και στις μέρες που ζούμε και αυτές που θα ακολουθήσουν. Από τον Ζωροάστρη μέχρι το Ισλάμ ξεχώρισαν θεοί της φωτιάς και του σκότους, βασιλείς και κατακτητές, επιδρομείς και ποιητές, μυστικιστές και Ασσασίνοι, στίχοι βαθύτατου ερωτισμού δίπλα σε ύμνους θρησκευτικής έξαρσης, ένας συνεχής δυισμός αντικρουόμενων στοιχείων. Το παλιό και το καινούργιο συμπορεύονται σε χώρους αρχαίας χλιδής, σε παζάρια φορτωμένα μνήμες και μυρωδιές, μυστικά και μυστήρια προσπερνούν αυστηρούς ιερωμένους, πολύχρωμους νομάδες, πλανόδιους στιχουργούς, λικνιστά τσαντόρ, ανθρώπους γελαστούς, φιλόξενους, ελληνολάτρες. Και ένα γύρω βουνά με όρθιες πλαγιές, έρμοι που σκοτώνουν, οάσεις με κήπους παραδείσιους και τεμένη που ντύθηκαν θρυμματισμένα ουράνια τόξα. Μια άλλη διάσταση του κόσμου είναι η Περσία, μια πύλη της Ανατολής πάντα επίκαιρη, που δεν αποκαλύπτεται εύκολα και περιμένει να την ανακαλύψουν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]