Το "Περιπέτειες στο Εμπόριο Δέρματος" μπορεί να μην είναι το γνωστότερο πεζογράφημα του Άγγλου ποιητή Ντ. Τόμας, είναι όμως αυτό που τον περιέχει στην πιο ανεπανάληπτη στιγμή του.
Μπορεί να θεωρείται ημιτελές, είναι όμως αυτό που περιέχει την τελειότερη συμπύκνωση της ποιητικής του γραφής.
Γραμμένο στο μεγαλύτερό του μέρος στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και δημοσιευμένο σταδιακά (το 1941 το "Μια Ωραία Αρχή", το 1952 το "Έπιπλα, Πολλά Έπιπλα" και το 1953 το "Τέσσερις Χαμένες Ψυχές") αποτελεί το αποτέλεσμα μιας συγγραφικής αγωνίας που έκλεισε με τον θάνατο του δημιουργού του. Γιατί το έργο αυτό ήταν εκείνο στο οποίο πάντα επανερχόταν, σβήνοντας και ξαναγράφοντας. Αντί να συνεχίσει την συγγραφή των υπολοίπων μερών του "υποτιθέμενου" αυτοβιογραφικού του μυθιστορήματος, απασχολείτο με την συνεχή επανεγγραφή των 3 πρώτων μερών. Έτσι αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι ένα αφήγημα στο οποίο συνυπάρχουν σαξωνικά αρχέτυπα, ο Ντίκενς, τα λαϊκά αστυνομικά φυλλάδια, ο ποιητής, ο δραματουργός, ο φιλόσοφος της ζωής, σε μια στιγμή ανεπανάληπτα ονειρική.