...Περιπατώντας μια μέρα στην Αθήνα, έβλεπα γωνιές, σημεία, διάφορα κτίσματα και έλεγα μονολογώντας: `Μωρέ, εδώ ήταν αυτό το μαγαζί! Εκεί ήταν το άλλο! Α! Να, να η γωνιά όπου συναντιόμασταν με την παρέα!` Όλ` αυτά, όμως, εκείνο, ετούτο και τ` άλλο, ήταν σημεία-στέκια της ωραίας μας Αθήνας που τότε είχαν όνομα: της Αθήνας της γενιάς μου! Της Αθήνας που γνωρίσαμε εμείς οι παλιοί Αθηναίοι! Και τότε άρχισε να ξετυλίγεται μέσα μου το απαλό κουβάρι των παραπονεμένων αναμνήσεων. Και λέω παραπονεμένων, γιατί πραγματικά πόναγα παρατηρώντας την Αθήνα του σήμερα. Γι` αυτό, αφήνω το κουβαράκι μου να τσουλήσει ανάμεσα στα παλιά και στα καινούρια. Από το 1935 έως το 1970.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
