Απ` όλους τους πολιτικούς αγώνες, ο πόλεμος κι η ειρήνη εμφανίζονται ως οι τυπικότεροι της διαλεκτικής μεταξύ του φίλου και του εχθρού. Ας πάρουμε πρώτα την περίπτωση του πολέμου. Εκείνος που θα ισχυριζόταν πως μπορεί να προσθέσει ουσιώδη πρωτότυπα στοιχεία στη θεωρητική ανάλυση που έκανε ο Klausewitz για τον πόλεμο, θ` απεδείκνυε κυρίως μεγάλη βλακεία. Ο συγγραφέας του "Περί του πολέμου" (1827) έχει, μπορούμε να πούμε, επεξεργαστεί σ` ανύποπτο χρόνο τον ιδεότυπο του πολέμου εν γένει, που παραμένει εν ισχύ παρά τις απειλές μιας θερμοπυρηνικής σύγκρουσης, ή μάλλον αυτές οι απειλές καθώς και ο Ψυχρός Πόλεμος δεν κάνουν τίποτα παρά να βεβαιώνουν την ορθότητα των εξηγήσεων του Klausewitz. [...]

(από την εισαγωγή του Ζυλιέν Φρεντ, που προέρχεται από το βιβλίο του "L`essence du politique"/"Η ουσία του πολιτικού", Παρίσι, 1965)

Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από μετάφραση της γαλλικής έκδοσης του "Περί του πολέμου" των εκδόσεων Minuit του 1984. Η έκδοση αυτή είναι πανομοιότυπη με την αρχική γερμανική, της Maria von Klausewitz, γυναίκας του συγγραφέα, που εξέδωσε μετά το θάνατο του συγγραφέα. Στην παρούσα έκδοση μεταφέρθηκαν όλα τα κεφάλαια του περίφημου αυτού έργου, που αφορούν στη θεωρία και φιλοσοφία του πολέμου. Η σειρά των κεφαλαίων κι η αρίθμηση των παραγράφων ακολουθούν πιστά τις δύο προαναφερθείσες εκδόσεις.

Βάνιας Σεμελίδης
("Σημείωμα του εκδότη")