Από τις πρώτες κιόλας προσπάθειες που έγιναν προκειμένου να ορισθεί το φαινόμενο της τρομοκρατίας κατά τη δεκαετία του 1960, κατέστη σαφές ότι επρόκειτο για ένα έργο που δεν ήταν εύκολο. Η διαμόρφωση ορισμού ενός φαινομένου κινητοποιεί διαφορετικά αντανακλαστικά σε κάθε κοινωνία, διαφορετικές σκοπιμότητες σε κάθε κυβερνητική εξουσία και κατ` αντιστοιχία διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Η πολλαπλασιαστική δυναμική των ζητημάτων που ανακύπτουν από την ανάπτυξη αντιλήψεων και θέσεων καταλήγει στη δημιουργία προβλημάτων που αφορούν την ανάπτυξη κοινής πολιτικής για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
