Οι φιλόσοφοι έχουν κατά κανόνα δύο όψεις: μία γνωστή, του συστήματός τους, την καλή, όπως θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε, και μία λιγότερο γνωστή, των σύντομων γραπτών ή σκόρπιων σκέψεων ή ακόμα και πρόχειρων πνευματογραφημάτων, που θα τη λέγαμε ανάποδη. Γενικά είναι κείμενα πιο ερεθιστικά, πιο γλαφυρά και θελκτικά. Και ο Σοπενάουερ είναι μάστορας του είδους. Από τη μια έχουμε το πολύ σοβαρό φιλόσοφο του Κόσμου ως βούληση και ως παράσταση, από την άλλη τον φιλόγελω και σαρκαστικό φιλόσοφο στα Πάρεργα και παραλειπόμενα, όπου βρίσκουμε, κομμάτι διαλεχτό, και το δοκίμιο για τις γυναίκες. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
