Σκεφτήκατε ποτέ πως και η πιο ακραία φαντασία αδυνατεί να συλλάβει την τρέλα που κουβαλά ο κόσμος γύρω μας, πως οι άνθρωποι δρουν συχνά όπως τα ζώα, γεμάτοι πάθη, ένστικτα και άνομες ορμές. . . πως θέλουν τη γυναίκα του γείτονα, τον άντρα της φίλης ή το κακό του διπλανού τους, και τι περισσότερες φορές ποθούν όσα δεν `πρέπει`;
Αν σας συνέβη, τότε σίγουρα δεν θα παραξενευτείτε που ένας παπάς κυριεύεται εφ’ όρου ζωής από το καταστροφικό πάθος του για μια γυναίκα... που η κυρα-Χρυσούλα -κατά κόσμον Τσιμπάρδω- ανατρέπει τις ζωές των πάντων όσο εύκολα μαθαίνει τα πάντα για τους πάντες... που η γάτα της μηχανεύεται τρόπους ανθρώπινους για να φάει, να ερωτευθεί, να ζήσει τη δική της ζωή παράλληλα με τη δική μας, χωρίς απαραίτητα να τη ζηλεύει...
Περί ανέμων και γάτων, λοιπόν...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
