Το όνομα της Έβης Τουλούπα έχει συνδεθεί με την ιστορία της ελληνικής αρχαιολογίας στις τελευταίες δεκαετίες. Ως έφορος αρχαιοτήτων, πότε στην Ήπειρο, πότε στην Εύβοια και πότε στην Ακρόπολη, έχει ταυτίσει τη ζωή της και το δημιουργικό της έργο με τη σωτηρία και την ανάδειξη μιας μοναδικής στον κόσμο ιστορικής κληρονομιάς. Τα κείμενά της που συγκεντρώνονται σ` αυτό τον τόμο μπορούν να διαβαστούν σαν το ημερολόγιο μιας πορείας που τη σηματοδοτεί η ευαισθησία και η πίστη πως ό,τι μας άφησε το παρελθόν είναι ζωντανό κύτταρο του δικού μας παρόντος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
