[...] Στο βιβλίο `Η Πάφρα του Πόντου, η Χώρα των Γενναίων`, εξιστορούνται και καταγράφονται τα ηρωικά κατορθώματα των Παφραίων του Πόντου που πολέμησαν την τούρκικη τυραννία και που πλήρωσαν με τη ζωή τους την απαράμιλλη τόλμη τους και θυσίασαν τα πάντα για την ελευθερία τους και τη Χριστιανική τους πίστη.
Η γιγαντομαχία στα βουνά του Πόντου και ειδικότερα του Δυτικού Πόντου έδωσε μια καινούργια λάμψη και φώτισε ένα σκοτισμένο και φοβισμένο κόσμο, του έδωσε πίστη και πεποίθηση για τη νίκη του κατά του Τούρκου δυνάστη και έγινε με το παράδειγμά του ο φωτεινός οδηγός για τις επερχόμενες γενεές στον ιστορικό δρόμο τους.
Οι ηρωικές μορφές που ανέδειξαν οι Παφραίοι του Πόντου από τη χαραυγή της ιστορίας τους μέχρι και σήμερα δεν έπαυσαν μα ούτε και θα παύσουν να ηλεκτρίζουν κάθε Ελληνική ψυχή και θα ενδυναμώνουν πάντοτε το Εθνικό φρόνημά τους.
Στο βιβλίο αυτό θα βρει κάθε Πάφραλης ειδικότερα τη δική του ιστορία, την ιστορία των προγόνων του, που την έγραψε με το αίμα του. Σε κάθε σελίδα θα βρει και ένα όνομα, μια τοποθεσία, ένα χωριό ή ένα γεγονός που θα ταιριάζει απόλυτα με το άτομό του, με την οικογένειά του, ίσως θα είναι το χωριό του, τα βουνά όπου πολέμησαν οι γονείς και οι παππούδες του, ίσως θα είναι το όνομα της μάνας ή του πατέρα, του αδελφού ή του συγγενή και στη θύμησή τους μπορεί να κλάψει, να δακρύσει, μα πρέπει πάλι να ξαναζωντανέψει μέσα στα βάθη της ψυχής του τον υπέροχο και ωραίο αγώνα των προγόνων του. Πόσες φορές ο Πάφραλης δεν έμεινε στη ζωή του γυμνός και νηστικός, χωρίς τους δικούς του χωρίς σπίτι και περιουσία, Σχολειό και Εκκλησία μα πάντα στάθηκε ορθός, χαλύβδινος αγέρωχος. Ξεκληρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες, χωριά καμένα δύο και τρεις φορές, μητέρες που πετούσαν τα παιδιά τους στο δρόμο ή στα ρέματα μήπως τα βρει κάποιος και τα σώσει. Πολλές μα πάρα πολλές οι εξορίες αθώων γυναικόπαιδων, άταφα πτώματα παλικαριών, η πείνα, η αρρώστια, η κούραση και το κλάμα μόνιμα σύντροφοι στη ζωή τους. Η ιστορία των Παφραίων του Πόντου, των γενναίων Ελλήνων, δεν έχει το προηγούμενό της σε καμία άλλη περιοχή και σε κανένα λαό και όμως η ιστορία αυτή έμεινε στο σκότος και ξεχάστηκε και ακολούθησε τη μοίρα των δημιουργών της, τους γενναίους Παφραίους. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]