[...] Το πρώτο κείμενο που δημοσιεύεται στο βιβλίο αυτό, η αφήγηση (Α), αποτελεί απομαγνητοφώνηση συνέντευξης που έδωσε στο γιο του Δημήτρη το 2003 και 2004. Παρά τις αδυναμίες του προφορικού λόγου, με τις επαναλήψεις και την έλλειψη χρονολογιών, αποτελεί μια συνοπτική αυτοβιογραφία του.

Το δεύτερο τμήμα (Β) αποτελούν τα χειρόγραφα του Κώστα Ζαφείρη, όλα γραμμένα τη δεκαετία του 1960, εκτός από το 1 που γράφτηκε στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, περίπου από τον Μάιο έως τον Αύγουστο του 1944, και που καταγράφει με μορφή σημειώσεων διάφορα συμβάντα, αλλά και τη δύναμη του ΕΑΜ. Το χειρόγραφο 9, που σήμερα βρίσκεται στο αρχείο Γιάννη Ζαφείρη, το έστειλε στον αδελφό του το 1962 για την επικείμενη έκδοση του βιβλίου για την κατοχή, και πράγματι βλέπουμε ενσωματωμένα στο βιβλίο μεγάλα αποσπάσματα από το χειρόγραφο. Το χειρόγραφο 7 από εσωτερική ένδειξη χρονολογείται το 1966. Τα υπόλοιπα γράφτηκαν ανάμεσα σε αυτές τις δύο χρονολογίες και αποτελούν από τις πρώτες καταγραφές που γίνονται στη Σάμο για την αντίσταση. Στο χειρόγραφο 2 γίνεται ένα σοβαρό λάθος, όταν αναφέρεται ότι η Φρειδερίκη γέννησε τον Παύλο, αντί το γιο της Κωνσταντίνο. Βρέθηκαν και ορισμένα χειρόγραφα γραμμένα μετά το 1974, τα οποία, επειδή δεν πρόσθεταν τίποτε το καινούριο, δεν δημοσιεύονται.

Στο τρίτο τμήμα (Γ) αναδημοσιεύονται από την τοπική εφημερίδα της ΕΔΑ Δημοκρατική, του 1965 και 1966, δύο ενθυμήματα του Κώστα Ζαφείρη από την περίοδο της κατοχής. Δεν έχουν εντοπισθεί τα αντίστοιχα χειρόγραφα.

Στο τέταρτο τμήμα (Δ) δημοσιεύονται από τα κατάλοιπα του Κώστα Ζαφείρη όσα έγγραφα βρέθηκαν, τόσο δικά του, όσο και άλλα, που αφορούσαν τη δράση του.

Στο πέμπτο και τελευταίο τμήμα (Ε) δημοσιεύονται έγγραφα που εντοπίστηκαν σε άλλα αρχεία, του SΟΕ από την Αγγλία, του Γενικού Επιτελείου Στρατού/Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού (ΓΕΣ/ΔΙΣ), του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Αναδημοσιεύονται επίσης και άρθρα εφημερίδων.

Με τα τεκμήρια που δημοσιεύονται μπορούμε να μελετήσουμε την ανέλιξη ενός στελέχους της αριστεράς, σε ένα νησί στο οποίο από τη δεκαετία του `40 το κίνημα ήταν ισχυρό, μέσα από τις πολλαπλές μαρτυρίες του Κώστα Ζαφείρη, τόσο στη δεκαετία του `60 αλλά και στις αρχές του 21ου αιώνα, καθώς και τις απόψεις άλλων γι αυτόν.

(από τον πρόλογο του Μανόλη Α. Βουρλιώτη)