Η άγρια σάτιρα του μικροαστισμού, η ποιητική φύση της εφηβείας και η γοητεία που ασκεί στον Ζιώγα η εξέγερση και η τρέλα που εκφράζει το ανορθόδοξο, παίρνουν σ` αυτό το έργο τη μορφή θεατρικά νόμιμου μανιφέστου. Δεν είναι εύκολο έργο, έχει όμως μια αυθορμησία, με ευφορία στη γραφή, ώστε γίνεται κατανοητό, αν όχι με τη λογική, εξάπαντος με το ένστικτο του απλού θεατή. Ο Ζιώγας διαθέτει μια ευθυβολία στην καταγραφή των καταστάσεων και ένα καταλυτικό χιούμορ, σχεδόν εμπρηστικό. Το έργο αυτό ερμηνεύει την ουσία των γεγονότων του Πολυτεχνείου τέσσερα χρόνια προτού αυτά συμβούν. `Κώστας Γεωργουσόπουλος, Τα Νέα, 13 Μαΐου 1996`
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
