Η επιλογή του τίτλου με βασάνισε πολύ. Περισσότερο ίσως και από την επιλογή των κειμένων που απαρτίζουν το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Αναρωτιέμαι δηλαδή αν ανταποκρίνεται, και κατά πόσο, στον ομολογουμένως ανώμαλο ειρμό της νοητικής του συγκρότησης, καθώς και στον άλλοτε άτακτο, άλλοτε τακτικό ρυθμό της λογικής του ακολουθίας. Δεν ξέρω, με άλλα λόγια, ως ποιο βαθμό το Πάρεργα μπορεί να καθρεφτίζει, ταυτόχρονα όμως και να δικαιολογεί, την αβέβαιη ενίοτε καθαρότητα και την ασταθή συχνά συνοχή του σκεπτικού των υπό εξέταση θεμάτων. Όπως δεν ξέρω και αν στο `άκαιρα, ανεπίκαιρα, επικαιρικά` του υπότιτλου αντανακλάται κάτι από τον ευδιάκριτο, πιστεύω, φορτισμό που ηλεκτρίζει τόσο τις νηφάλιες θεωρήσεις όσο και τις παρορμητικές εκτονώσεις των απόψεων τις οποίες προσπαθώ να υπερασπιστώ. Με ιδεολογική πάντως εντιμότητα και με κάθε ειλικρίνεια. Αυτό ας το κρίνει ο αναγνώστης που θα κατορθώσει να διατρέξει αδιαμαρτύρητα όλες τις σελίδες ως το τέλος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
