Ο Νίκος δεν έχει φίλους αλλά έχει την αδελφή του. Μαζί της όλα είναι ωραία: το πρωινό ξύπνημα, το πλύσιμο των δοντιών, τα γεύματα, οι κουβέντες και, βέβαια, το παιχνίδι.
Νόμιζε ότι θα πήγαινε και στο ίδιο σχολείο μ` εκείνη, αλλά όταν ήρθε η ώρα, βρέθηκε σ` ένα άλλο, που το λένε νηπιαγωγείο. Κι εκεί, χωρίς την αδελφή του, αισθάνθηκε πολύ μόνος. Του ήρθε να βάλει τα κλάματα, ήθελε να γυρίσει στο σπίτι. Μέχρι που...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
