Ο γνωστός ποινικολόγος Ανδρέας Αναγνώστου, έπειτα από αγωνιώδη αναζήτηση, βρίσκει το πτώμα του ανιψιού του στο κατάκλειστο από μέσα σπίτι του. Σαν συμπαγής κύκλος το περιβάλλει το πόρισμα των αρχών: «Αυτοκτονία». Σε δυο διαμετρικά σημεία του κύκλου παγιδευμένοι οι συγγενείς του νεκρού, να βασανίζονται από τις ενοχές τους και αν ασκούνται οι μικρότητες τους. Τον κύκλο αποδυναμώνει ο ψίθυρος ενός ερωτευμένου κοριτσιού: «Ο Θανάσης δεν είχε κανένα λόγο να αυτοκτονήσει». Ο Αναγνώστου γαντζώνεται απελπισμένα από τον ψίθυρο αυτόν και επιχειρεί το αδύνατο: Να μετατρέψει την αυτοκτονία σε δολοφονία. Μεταπηδά και ξεψαχνίζει ανεπιτυχώς τον επόμενο κύκλο. Των υπόπτων. Από τις κλειστές αδιέξοδες τροχιές φαίνεται να τον βγάζει μια τυχαία γνωριμία με έναν αναχωρητή. Αυτός θα τον μυήσει στα μαθηματικά του χάους και στους Παράξενους Ελκυστές. Στη θεωρία αυτή δε βρίσκει μόνο απάντηση στο πρόβλημά του, αλλά ερμηνεύει και αλλόκοτες συμπεριφορές συνανθρώπων. Όμως η Εξουσία ως Κακό αγρυπνά. Πολτοποιεί, συγκαλύπτει και παρανομεί, φυσικά `για το καλό του λαού`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]