Παρουσιάζοντας τους μύθους του Αισώπου σε δημοτική γλώσσα και σε διασκευή με μορφή παραμυθιών, πιστεύουμε ότι προσφέρουμε σ` όλα τα Ελληνόπουλα μια ευκαιρία να διασκεδάσουν και να μάθουν ταυτόχρονα πολλές και όμορφες αλήθειες, που βγαίνουν μόνες τους σαν συμπεράσματα, σαν επιμύθια των αληθινά σοφών αυτών μύθων, με τους οποίους είχε ασχοληθεί κι αυτός ο Σωκράτης στη φυλακή του και τους οποίους αξίζει να τους διαβάζουν μικροί και μεγάλοι.
Οι μύθοι του Αισώπου δεν έχουν σωθεί στην αρχική τους μορφή, φαίνεται μάλιστα ότι ο ίδιος δεν έγραψε τίποτα, μόνο τους διατύπωσε προφορικά κι άλλοι τους έγραψαν, και τα συγγράμματά τους χάθηκαν. Τον ΙΔ` αιώνα ο βυζαντινός λόγιος καλόγηρος Μάξιμος Πλανούδης τους περισυνέλεξε και τους παρουσίασε σε μια δική του διατύπωση, με κάποια σχολαστική ξηρότητα. Αυτοί οι μύθοι, όπως τους διατύπωσε ο Μάξιμος Πλανούδης, είναι που σώθηκαν ως την εποχή μας· αυτούς γνωρίζομε. Η διασκευή τους, λοιπόν, και η παρουσίασή τους σε δημοτική γλώσσα με μορφή παραμυθιών, νομίζουμε ότι πλησιάζει περισσότερο το πρωτότυπο ύφος του αρχαίου σοφού. Η εικονογράφηση, σε όσα σημεία παρουσιάζει ανθρώπους και ανθρώπινα έργα, έχει γίνει σε μορφή σύγχρονη, αλλά και το έργο του Αισώπου όσο παλαιό και αν είναι, από τον έκτο αιώνα π.Χ., φαίνεται νέο, ζωντανό, σύγχρονο, γιατί δεν έχει πεθάνει, είναι αθάνατο, η αξία του είναι αιώνια, οι αλήθειες του ακατάλυτες, ισχύουν και σήμερα όπως και στο παρελθόν, και θα ισχύσουν και στο μέλλον.
Όπως το έργο του έχει πολλούς μύθους, έτσι και η ζωή του Αισώπου είχε καταντήσει μυθώδης ακόμη και στην αρχαία εποχή. Φαίνεται ότι γεννήθηκε στη Μικρά Ασία ή στη Σάμο. Το βέβαιο είναι ότι ήταν άνθρωπος του λαού, άσχημος και καμπούρης, χωρίς σχολική μόρφωση, που με τη φυσική του εξυπνάδα κατόρθωσε να ελευθερωθεί, γιατί στην αρχή ήταν δούλος. Περιπλανήθηκε ταξιδεύοντας όλη την τότε γνωστή οικουμένη, επισκέφθηκε την Αίγυπτο, τη Βαβυλώνα, την Περσία, τη Λυδία. Η φήμη της εξυπνάδας του και των αλληγορικών μύθων του έκαμε περιζήτητη τη συναναστροφή του. Αρκετόν καιρό φιλοξενήθηκε στο παλάτι του πολυθρύλητου Κροίσου, κι ο Περίανδρος τον κάλεσε στην Κόρινθο και τον φιλοξένησε· και στην εποχή τον Πεισιστράτου ο Αίσωπος ήρθε στην Αθήνα και διηγήθηκε στους Αθηναίους τον μύθο των βατράχων που ζητούσαν βασιλέα.
Για το θάνατό του η παράδοση αναφέρει, ότι έπεσε θύμα της εκδικητικής μανίας των ιερέων του μαντείου των Δελφών, τους οποίους ο Αίσωπος έλεγξε με παρρησία και τόλμη για τους απατηλούς χρησμούς που έδιναν. Τότε οι ιερείς έκρυψαν με τρόπο στις αποσκευές του Αισώπου ένα χρυσό κύπελλο αφιερωμένο στον Απόλλωνα και όταν έφευγε, τον συνέλαβαν ως κλέφτη και τον κατηγόρησαν ως ιερόσυλο. Οι κάτοικοι των Δελφών τον καταδίκασαν σε θάνατο και τον καταγκρέμισαν από την κορυφή του Παρνασού τη λεγόμενη Υάμπεια. Ο Αίσωπος υπήρξε ο ποιητής, που πρώτος έπλασε μύθους σε πεζό λόγο και δικαίως θεωρείται πρόδρομος της ελληνικής πεζογραφίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]