Διαβάζοντας αυτά τα παραμύθια μεταφερόμαστε για λίγο στα χωριουδάκια της Σουμάτρας με τους λασπωμένους δρόμους και τον ήχο από τα ξύλινα γουδιά καθώς οι γυναίκες κοπανάνε ρυθμικά το ρύζι, στα υγρά και μισοφωτισμένα δάση του Καλιμάνταν όπου καραδοκούνε πύθωνες και ξωτικά των δέντρων, ή στα τοπία της δικής μας φαντασίας για να κρυφοκοιτάξουμε στο παρελθόν ενός λαού επιφανειακά απλού, όμως στο βάθος εξαιρετικά συνθέτου. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
