O Giuseppe Pitre (1841 - 1916) αφιερώθηκε στην απαθανάτιση του σικελικού πολιτισμού. Γιατρός, ιστορικός, φιλόλογος, ιδρυτής του Μουσείου Σικελικής Εθνογραφίας, καθηγητής της «Λαϊκής ψυχογραφίας» στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμου, καταγράφει τα παραμύθια, την ιστορία, τα τραγούδια, τους θρύλους, τις παροιμίες, τη λαϊκή ποίηση, τις γιορτές, τα παιδικά παιχνίδια, τις επικήδειες τελετουργίες, τα γιατροσόφια - τον ενδιαφέρουν όλα. Τα παραμύθια τα συλλέγει απευθείας από τους παραμυθάδες, τα καταγράφει λέξη προς λέξη, χωρίς την παραμικρή παρεμβολή. Οι περισσότεροι από τους παραμυθάδες . . . είναι παραμυθούδες (αυτός είναι εξάλλου και ο όρος που χρησιμοποιούν στα ιταλικά). Και ο Pitre λυπάται που δεν μπορεί να μεταφέρει όλο το ταλέντο με το οποίο τα αφηγούνται: μάτια που γουρλώνουν, χέρια που χειρονομούν, κίνηση όλου του κορμιού που σηκώνεται απότομα ή κάνει το γύρο του δωματίου, φωνή που αλλάζει με κάθε καινούριο πρωταγωνιστή. . . Ο Giuseppe Pitre με το Fiabe, novelle e racconti popolari siciliani. . . (1875) μας παραδίδει την πιο μεγάλη συλλογή λαϊκών παραμυθιών της Σικελίας. Ένα έργο που εμπνέει ταπεινοφροσύνη η πληρότητά του, και συγχρόνως αποτελεί τον καλύτερο τρόπο να γνωρίσει κανείς τη Σικελία, το μεγάλο ελληνορωμαϊκό νησί που κατακτήθηκε διαδοχικά από Άραβες, Νορμανδούς, Γάλλους και Ισπανούς, που άφησαν τα ίχνη τους και συνέβαλαν στη δημιουργία του πολιτισμικού μωσαϊκού της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]