(. . .) Στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αι. ο Φώτης Κόντογλου ανακαλύπτει στον ελλαδικό χώρο την ξεχασμένη βυζαντινή ζωγραφική, γοητεύεται από αυτήν, τις εικαστικές αρετές και την πνευματική της ακτινοβολία. Επιχειρεί την επαναφορά του ζωγραφικού βυζαντινού συστήματος για την ιστόρηση των Ορθόδοξων εικόνων. Με κόπο και αγώνα σκληρό επιτυγχάνει αυτό που αρχικά φαινόταν ακατόρθωτο. Επανακαθιερώνει τη βυζαντινή ζωγραφική ως το μόνο θεμιτό τρόπο γραφής των εικόνων. (. . .) Θεωρούμε ως πρωταρχικό καθήκον την σε βάθος και με σωστά κριτήρια αποτίμηση του έργου του πρωτοπόρου Φώτη Κόντογλου, την ανάδειξη του τρόπου με τον οποίο στάθηκε απέναντι στην παράδοση και την αναλυτική καταγραφή των χαρακτηριστικών της δημιουργίας του. Η ορθή αποτίμηση της δουλειάς και της σκέψης του πιστεύουμε ότι θα συμβάλει ιδιαιτέρως στον επαναπροσδιορισμό της στάσης μας προς την εικονογραφική παράδοση. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]