Δεκαπέντε ιστορικοί, ιστορικοί της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και του λόγου, αρχιτέκτονες και αρχαιολόγοι παρουσιάζουν κριτικά το συνολικό καλλιτεχνικό έργο του Παντελή Λαζαρίδη, ως ένα Αρχείο προς αποκωδικοποίηση μέσα στο γενικότερο κοινωνικό και ιστορικό του πλαίσιο, από τα χρόνια του `60 στη Θεσσαλονίκη έως σήμερα. Εξετάζονται συγχρόνως εικόνες της εποχής και δυναμικές πτυχές της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργικής έκφρασης, που επίκεντρό της έχει τη ζωή στην πόλη, στο περιβάλλον που ορίζεται από την κυριαρχία των αναπαραστάσεων. Η πόλη, η σπαρακτική φαντασμαγορία της, η δραματικότητά της εφήμερης ροής των εικόνων της και οι εντάσεις μέσα της αποτελούν τον θεμελιώδη θεματικό άξονα του αντιδοξαστικού, καταγγελτικού λόγου που χαρακτηρίζει τις «αφηγήσεις» στο καλλιτεχνικό έργο του Παντελή Λαζαρίδη. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
