Το βιβλίο του Ριχάρδου Κουντενχόβε Καλλέργη έχει χαρακτηριστεί, και όχι άδικα, ένα από τα σημαντικά κείμενα που επηρέασαν την πολιτική σκέψη του 20ου αιώνα. Ασφαλώς και δεν ήταν ο πρώτος που μίλησε για το σχέδιο δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Είχαν προηγηθεί άλλοι διανοητές όχι πολλοί αλλά σημαντικοί στο χώρο τους, από τον Βίκτωρ Ουγκώ έως τον Λέων Τρότσκι που πρόσθετε τον χαρακτηρισμό `σοσιαλιστικές` στις ΗΠΕ όπου τον οδηγούσε η ανάλυσή του. Ο Ουγκώ ήταν οραματιστής και ο Τρότσκι επαναστάτης πολιτικός. Ο Κουντενχόβε Καλλέργης δεν είχε τα χαρακτηριστικά, γοητευτικά έτσι κι αλλιώς, ούτε του ενός ούτε του άλλου. Όχι πως δεν είχε τα δικά του ξεχωριστά και κοσμοπολίτικα χαρακτηριστικά: τέκνο γιαπωνέζας και αυστριακού με ελληνική ρίζα, πανεπιστημιακός σε διάφορες χώρες Ευρώπης και Αμερικής, διπλωμάτης, ακτιβιστής του φεντεραλισμού, αλλά και υποστηρικτής του Ντε Γκολ, αφού παλιότερα είχε πείσει για τα σχέδια του ανθρώπους σαν τον Αϊνστάιν ή τον Τόμας Μαν, για να μην αναφέρω πολιτικούς ενός ευρύτατου φάσματος χωρών και κομμάτων. Η επιρροή που άσκησε μάλλον οφείλεται στα χαρακτηριστικά της ίδιας της πρότασής του, που με περισσή σαφήνεια και λιτότητα (σε λιγότερες από 170 σελίδες...) εκθέτει στο ανά χείρας βιβλίο, αναφερόμενος σε συγκεκριμένα προβλήματα της εποχής του τα οποία αναλύει επίσης συγκεκριμένα, καταφεύγοντας συχνά και σε παράγοντες, σχέσεις και εξελίξεις της `μακράς διάρκειας` της ιστορίας. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]