Το πανεπιστήμιο, με τη σημερινή του δομή και οργάνωση, αποτελεί έκφραση της Νεωτερικότητας και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Ως χώρος επεξεργασίας και παραγωγής ιδεών, το πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από την ιδεολογική διαπάλη του νέο-φιλελεύθερου μοντέλου της οικονομικής διαχείρισης, στο δεδομένο σύστημα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Αδύναμο να αντισταθεί και να αντιδράσει, έχει παραδοθεί και έχει ενσωματωθεί πλήρως στις ανταγωνιστικές και ιδιοκτησιακές δομές της υστερο-καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων. Ιδωμένο ως ένα `δευτερογενές σύστημα`, αναπαριστά ένα συμβολικό πεδίο αναπαραγωγής επιθυμητικών μηχανών και ιδεολογικών συγκρούσεων. Στο βαθμό, που το πανεπιστήμιο της Νεωτερικότητας ενσωματώνεται στη παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, τόσο τα προϊόντα της παραγόμενης γνώσης, όσο και οι θεσμοθετημένες διαδικασίες κατανομής των εξουσιών, βρίσκονται εκτεθειμένα στις επιρροές μιας αδυσώπητης ανταγωνιστικότητας. Το βιβλίο αυτό είναι μια κριτική στο πανεπιστήμιο της Νεωτερικότητας, στη βάση της σχιζο-ανάλυσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]