[...] Τον 19ο αιώνα, τα ερωτικά `Παιδιά του Αδάμ` καταδικάστηκαν από την πουριτανική αμερικανική κοινωνία, ενώ οι συνθέσεις του `Κάλαμου` (που οφείλουν τον τίτλο τους στο ομώνυμο υδρόβιο φυτό με τον φαλλικό βλαστό), θεωρήθηκαν από τους περισσότερους ως αθώοι ύμνοι στην αντρική συντροφικότητα. Τον 20ο αιώνα, οι ρόλοι αντιστράφηκαν: τα `τολμηρά`, φεμινιστικά `Παιδιά του Αδάμ` άρχισαν να γίνονται δεκτά με ανοιχτές αγκάλες, ενώ ο `Κάλαμος` κατηγορήθηκε ότι προάγει μια `αφύσικη` σεξουαλική ροπή. Μερικές δεκαετίες αργότερα, οι αγώνες για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, ανέδειξαν τον `Κάλαμο` σε μανιφέστο του γκέι κινήματος. Σημεία των καιρών. Κι όμως, ο καιρός της αγάπης της μιας πολιτείας για την άλλη και της μιας γης γι` άλλη γη που προφητεύει με πάθος ο Ουώλτ Ουίτμαν, δεν φαίνεται να έχει έρθει ακόμα. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]