`Κι εγώ όσο πιο πολύ σκεφτόμουν και προβληματιζόμουν τόσο έβρισκα πιο πολλές ομοιότητες ανάμεσα στα προτσές διαπαιδαγώγησης και στα συνηθισμένα προτσές της υλικής παραγωγής. . . Η προσωπικότητα του ανθρώπου εξακολουθούσε μέσα στη σκέψη μου να μένει τέτοια με όλη της την πολυπλοκότητα, τον πλούτο και την ομορφιά της, όμως μου φαινόταν πως, ακριβώς γι` αυτό, απέναντί της πρέπει να χρησιμοποιήσεις πιο ακριβολογημένους μετρητές, με μεγαλύτερη ευθύνη κι εμπιστοσύνη. . . Ένας βαθύς και μελετημένος συσχετισμός ανάμεσα στην παραγωγή και στη διαπαιδαγώγηση όχι μονάχα δεν πρόσβαλλε τη γνώμη μου για την αξία του ανθρώπου, αλλά αντίθετα, με πότιζε με έναν αφάνταστο σεβασμό προς τον άνθρωπο. . .`. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
