`Παίγνια Εξουσίας` είναι ο πλέον κατάλληλος τίτλος για να περιγράψει κάποιος τον τρόπο που γράφεται η ανθρώπινη ιστορία. Πρόκειται για μια διαλεκτική μεταξύ του Εγώ η του Εμείς με το εσύ ή το εσείς που δεν επιδιώκεται η σύνθεση αλλά η πλήρης κυριαρχία του ενός. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει και στο γήπεδο. Και οι τρεις περιπτώσεις από την άποψη της έκβασης, ή νίκη ή ισοπαλία ή ήττα, εκφράζουν μόνο μια προσωρινή ανάπαυλα και ποτέ μια οριστική κατάληξη του αγώνα. Σ` αυτό το παιχνίδι μετέχουν πρόσωπα, ομάδες, θεσμοί, κοινωνίες, λαοί και θρησκείες. Οι κανόνες του παιχνιδιού άλλοτε είναι φανεροί, άλλοτε κρυφοί. Σημασία δεν έχει καθεαυτός ο αγώνας, αλλά η έκβαση.
Σ` αυτό το έργο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην κοινωνική πραγματικότητα. Όσα εμπεριέχονται παραπέμπουν άμεσα ή έμμεσα στην κοινωνική και θρησκευτική παθογένεια. Τα κείμενα έχουν κριτική και ταυτόχρονα εποικοδομητική διάθεση. Πληροφορούν και ταυτόχρονα προβληματίζουν τον αναγνώστη σε θέματα που άλλοτε αφορούν στον ίδιο και άλλοτε την ομάδα που μετέχει ή υποστηρίζει. Είναι αυτονόητο ότι όλα τα θέματα είναι ανοικτά σε αμφισβήτηση ή σε συζήτηση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]