Αφετηρία του παρόντος μελετήματος είναι «μια έννοια που εξαρχής θέτει υπό καθεστώς κρίσης κάθε έννοια αρχής και `αφετηρίας`», δηλαδή η «οξύμωρη έννοια της `διπλής πηγής` με την οποία ο Friedrich Schiller ορίζει το μοντέρνο (`συναισθηματικό`) ποιητή». Η σημασία της έννοιας τούτης ανιχνεύεται εδώ στον θεωρητικό λόγο περί «διπλότητας», που ανέπτυξαν κορυφαίοι ρομαντικοί σαν τον Karl Wilhelm Friedrich von Schlegel, τον Ernst Theodor Amadeus Hoffmann και τον Charles Baudelaire. Η κλασική προβληματική περί ειρωνείας «τίθεται κάτω από έναν καινούργιο φωτισμό μέσα από τον οποίο επιχειρείται να ερμηνευθεί και να εννοηθεί ο ανθρώπινος τρόπος εύρεσης και δημιουργίας μέσα στον κόσμο».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
