Ποια είναι η πιθανή θέση της Ορθόδοξης παράδοσης και της λαμπρής πλην εφήμερης βυζαντινής εκδοχής της στη μελλοντική ευρωπαϊκή ταυτότητα; Υπάρχει συντελεσμένη αυτή η τελευταία ή βρίσκεται εν τω γίγνεσθαι; Ποια είναι η ελληνορθόδοξη ετερότητα, εν κοινωνία προς την επερχόμενη ευρωπαϊκή ταυτότητα; Μήπως πρόκειται, ξανά, για μιαν επερχόμενη ταυτότητα-μέσω-διαλόγου, όπου το αυθεντικά παραδόσιμο ξαναγίνεται οικουμενικό στην αλήθειά του; Αλλά αυτή η αλήθεια είναι ήδη δεδομένη ή, ξανά, καινούργια; Το βιβλίο αυτό επιχειρεί μια διόδευση, αναγκαστικά αποσπασματική και εισαγωγική, των παραπάνω ερωτημάτων, μετά την εξάντληση του φονταμελισμού και του οιουδήποτε επιθετικού εκσυγχρονισμού, μέσα απ` την ουσία δηλαδή της μετανεωτερικότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]