Η Ιουλία Δαμασκηνού ζει με την ιερά νόσο. Από τον φεγγίτη του δωματίου της κρυφακούει τις ιστορίες των ασθενών του ψυχίατρου πατέρα της. Ιστορίες βίας, ανελέητου έρωτα και εγκατάλειψης. Από τη μητέρα της μαθαίνει για την ηδονή της πτώσης και για την αγάπη που, εκείνη μόνη, μπορεί να θεραπεύσει και να καταφέρει όλα όσα δεν μπορούν τα χάπια και τα λόγια. Ερωτεύεται τον καθηγητή της, διάσημο συγγραφέα. Όμως η γυναίκα του σε λίγες μέρες θα φέρει στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Με όπλο την ονειρική μητέρα, τον ανέλπιδο έρωτα για τον συγγραφέα, τις σποραδικές απώλειες συνείδησης, το ιερό και το δαιμονικό που κομίζει μέσα της, η Ιουλία Δαμασκηνού στην Αθήνα του 2004 ονειρεύεται πως είναι καλά. Ένα βιβλίο για τη ζωή μας, για τις φανταστικές αλήθειες και για τα όνειρα, που μόνο αυτά στο τέλος μένουν ανέγγιχτα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]