Ο υμνητής των νικητών στους πανελλήνιους μεγάλους αγώνες της αρχαιότητας, ο Πίνδαρος, στους δύο πρώτους στίχους του ογδόου Ολυμπιόνικου, αναφερόμενος στην Ολυμπία την αποκαλεί μητέρα χρυσοστεφάνων άθλων και δέσποινα αλήθειας. Πιστεύουμε ότι αυτές οι λίγες λέξεις κλείνουν μέσα τους όλο το μεγαλείο που αποπνέει ο ιερός χώρος της Ολυμπίας, ο οποίος υπήρξε το λίκνο και η κοιτίδα των πανελληνίων αγώνων. Εκεί γεννήθηκε η ευγενής άμιλλα ανάμεσα σε ελεύθερους ανθρώπους και εκεί το στεφάνι της νίκης, ένα ταπεινό κλαδί ελιάς, γινόταν σύμβολο της ακρότατης ευτυχίας για τον νικητή, τη γενιά του και την πόλη του. Όπως το χρυσάφι είναι το πολυτιμότερο ανάμεσα στα υλικά στοιχεία, έτσι και η νίκη στα ολυμπιακά αγωνίσματα είναι ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να κατακτήσει κανείς στη ζωή του. Ο κοτίνος, το ολυμπιακό έπαθλο, είναι ο μάρτυρας ενός πραγματικού αληθινού αγώνα, όπου η ψυχή αδιαίρετη και αδιαχώριστη από το σώμα ανάγεται στην υψηλότερη σφαίρα της ηθικής. Αυτή είναι η μαρτυρία της Ολυμπίας, της αρχαίας και της νέας, που μέσα από τα ερείπιά της ακτινοβολεί σε όλον τον κόσμο. Με το βιβλίο αυτό δεν θέλουμε να περιοριστούμε μόνο στην παρουσίαση και στην καταγραφή των μνημείων του ιερού χώρου της Ολυμπίας και των αρχαιολογικών ευρημάτων του Μουσείου της. Επιδίωξή μας είναι να οδηγήσουμε τον αναγνώστη στους δόλιχους δρόμους του μύθου και της ιστορίας. (. . . )

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]