Η ανάγκη για μια διαφορετική διαχείριση της ενέργειας, καθώς και η επιδείνωση του περιβάλλοντος πολλών αστικών κέντρων, έφεραν στην επικαιρότητα τη συζήτηση για μια αλλαγή στην τεχνολογία της δόμησης. Αυτή η αλλαγή συναρτάται με τις έννοιες της αειφορίας και του οικολογικού σχεδιασμού των κτιρίων και των πόλεων. Η νέα αρχιτεκτονική, δεν ενδιαφέρεται μόνο για τις μορφές των κτιρίων και τα λειτουργικά τους χαρακτηριστικά, αλλά εισάγει μια νέα πρόταση για την ποιότητα των κατασκευών. Αναφέρεται στο μικροπεριβάλλον, στη σύσταση των υλικών, στη μείωση της παραγωγής ρύπων και αποβλήτων, στην εξοικονόμηση ενέργειας. Οι νέες προσεγγίσεις δεν αντιμετωπίζουν πια την ενέργεια ως ένα παράγοντα εξωτερικό, αλλά την κάνουν μέρος της ζωής και της δομής του κτιρίου. Η «παθητική» ηλιακή αρχιτεκτονική ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη λαϊκή παράδοση με το χαγιάτι, το αίθριο, τα υπόσκαφα και τις πολλαπλές εκδοχές του κελύφους. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]