Αυτό το βιβλίο προσπαθεί να σας βοηθήσει να δείτε τα πράγματα διαφορετικά. Όχι απαραίτητα καλύτερα, αλλά διαφορετικά. Οι περισσότεροι μοιάζουμε με τον «Αρχοντοχωριάτη» του Μολιέρου, ο οποίος μιλούσε επιτηδευμένα και ανιαρά όλη του τη ζωή, αλλά ποτέ του δεν το έμαθε. Ζούμε τις ζωές μας λες και είναι κομματάκια ενός καλειδοσκόπιου, πάντα μέρος των σχηματισμών που είναι μεγαλύτεροι από τους εαυτούς μας και, κατά κάποιον τρόπο, κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών τους. Η ατομική επιστημολογία συνήθως μας τυφλώνει όταν πρόκειται να δούμε αυτό τον καλειδοσκοπικό εαυτό, και αυτό είναι λυπηρό, γιατί, όταν εξετάζουμε τους ανθρώπους από αυτή την οπτική, ανοίγονται νέες δυνατότητες μελέτης της συμπεριφοράς και της ανακούφισης του πόνου. Όμως, γιατί η εικόνα που έχουμε για την ιδανική οικογένεια απέχει τόσο πολύ από την κοινή πραγματικότητα; Η κουλτούρα μας έχει ενθρονίσει το άτομο. Υπάρχει εξαιρετικά πλούσια βιβλιογραφία στην ατομική ψυχολογία, αλλά η αντίληψη που έχουμε σχηματίσει εστιάζει στο ον εντός του εαυτού του. Αυτό είναι ένα εντυπωσιακό επίτευγμα της φαντασίας, δεδομένου ότι άτομα «εκτός πλαισίου» δεν υπάρχουν. Ζωή σημαίνει να αναπτυσσόμαστε, να συναναστρεφόμαστε, να συνεργαζόμαστε, να μοιραζόμαστε και να συναγωνιζόμαστε τους άλλους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]