Τα πρώτα χρόνια στο σχολείο. Η καλή δεσποινίς Ευαγγελία, η δασκάλα - εντυπώσεις και εμπειρίες για «ανθρωπάκια» της, οι δυσκολίες μα και οι χαρές - οι πρώτες συλλογικές δουλειές στην τάξη. Παιδιά που «φτιάχνουν βιβλία» με πεταμένα κομμάτια εφημερίδων. Σε αντίθεση μ’ άλλα που έχουν τη δική τους βιβλιοθήκη, πράγμα πολύ δύσκολο σε εποχή πολέμου και της κατοχής. Όνειρα που «φτιάχνουν» τα βιβλία, που σε κάνουν να πετάς. Πώς να ζεις με ένα γάτο και πόσα μαθαίνεις απ΄ αυτόν. Τα βαφτίσια λοιπόν, του «Μαμαλούκου», με κάθε επισημότητα. Τα χέρι του Θείου Νίκου, που πιάνουν τη γη και την ταρακουνούν, αλλά παλεύουν με μολύβια και ζορίζονται με τη γραφή. Η συμβίωση με μια μαϊμού - που κάνει το σπίτι καλοκαιρινό. Το «όνειρο» μιας φουρνάρισσας σ’ ένα νησί του Αιγαίου, από την αφήγηση μιας γιαγιάς. Αυτά είναι πάνω κάτω τα θέματα στα έξι διηγήματα της Βούλας Μανή. Διηγήματα για μικρά και μεγάλα παιδία, δοσμένα άμεσα και παρορμητικά, σαν να ακούς την ίδια να τα λέει...Από μια συγγραφέα που σχεδόν αυτοβιογραφείται.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]