Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ συγκαταλέγεται στους λίγους κινηματογραφιστές που συνδυάζουν μια μεγάλη φήμη για κινηματογράφο υψηλής τέχνης με μια μεγάλη δημοτικότητα στο ευρύ κοινό. Αυτή η εισαγωγή στο έργο του προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα για μια μακρά και γόνιμη καριέρα. Ο Ντέιβιντ Στέριτ εξετάζει, ανάμεσα σε άλλα θέματα, τις ποικίλες επιδράσεις που δέχτηκε το έργο του· τα θέματα που επαναλαμβάνονται σε πολλές ταινίες του· την υποβαθμισμένη - δυστυχώς - σημασία της παρουσίας του μέσα στις ταινίες του συμπεριλαμβανομένων και των περίφημων κάμεό του καθώς και των χαρακτήρων που τον `αντιπροσωπεύουν` μέσα στην υπόθεση· τη γοητεία που ασκούσε πάνω του η εκτέλεση ρόλων και τα ασαφή όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αυταπάτη· και τέλος το θέμα της θεώρησης του κινηματογραφιστή και της δουλειάς του μέσα από τη θεωρία του δημιουργού. Εξετάζεται επίσης η σχέση ανάμεσα στον Χίτσκοκ ως ένα σοβαρό, ακόμα και βασανισμένο, καλλιτέχνη και στον Χίτσκοκ ως μάγο με μια αδυναμία για κινηματογραφικές φάρσες. Ο Στέριτ, στη συνέχεια, προσφέρει μια εις βάθος ανάλυση των αντιπροσωπευτικότερων χιτσκοκικών ταινιών: `Εκβιασμός`, η πρώτη ομιλούσα ταινία του· `Το Χέρι που Σκοτώνει`, μια από τις προσωπικές του προτιμήσεις· `13 Εγκλήματα Ζητούν Δολοφόνο`, όπου εξετάζεται η φύση της ενοχής και της αθωότητας· `Δεσμώτης του Ιλίγγου`, η πιο σοβαρή δουλειά του· το `Ψυχώ`, η πιο σκληρή ματιά του στη φύση του κακού· και `Τα Πουλιά`, το τελευταίο του αριστούργημα και ένα από τα πιο παρεξηγημένα έργα του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]