Το θέμα της εργασίας πραγματεύεται τις σχέσεις των Μεγάλων Κομνηνών με την Εκκλησία της Τραπεζούντας κατά την περίοδο της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1204-1461). Διερμηνεύει το ιδεολογικό υπόβαθρο της συνέχειας του Ελληνισμού μετά την άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους (1204) και παρουσιάζει την άρρηκτη σχέση των αυτοκρατόρων με το χριστιανισμό. Βασίζεται σε πλήθος διάσπαρτων αδημοσίευτων και δημοσιευμένων πηγών, οι οποίες για πρώτη φορά παρουσιάζονται συνολικά και ερμηνεύονται κάτω από θεωρήσεις που διαφωτίζουν αθέατες μέχρι τώρα πλευρές στη διαχρονική πορεία του χριστιανισμού και του Ελληνισμού στο χώρο της Τραπεζούντας. Στην παρούσα εργασία καταβάλλεται προσπάθεια να εντοπιστούν, να συγκεντρωθούν και στη συνέχεια να ενταχθούν και να μελετηθούν σε ομάδες και ενότητες όλες εκείνες οι πληροφορίες που οριοθετούν το έντονο και διαρκές ενδιαφέρον των Μεγάλων Κομνηνών για την Εκκλησία της Τραπεζούντας και να αναδειχθεί έτσι το συνολικό τους έργο, και ειδικά το χορηγικό τους, όπως επίσης να μελετηθεί η θρησκευτική τους συνείδηση και το εκκλησιαστικό περιβάλλον στο οποίο έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]