[...] Δημοσιευμένο το 1886, οχτώ χρόνια μετά τον "Τομ Σόγερ" και τοποθετημένο χρονικά στις αρχές του 19ου αιώνα, πριν από τον εμφύλιο, στην εποχή της δουλείας, το βιβλίο παρακολουθεί τις άλλοτε επικίνδυνες και άλλοτε κωμικές περιπέτειες του.. αλητάκου Χακ, επιστήθιου φίλου του Τομ, ο οποίος το σκάει από την κηδεμόνα του και ταξιδεύει κατά μήκος του Μισισιπή πάνω σε μια σχεδία, συντροφιά μ` έναν μαύρο σκλάβο φυγάδα, τον Τζιμ. Σε αντίθεση με τον "Τομ Σόγερ", η αφηγηματική φωνή εδώ δεν ανήκει στον συγγραφέα αλλά στον μικρό, εύστροφο και ελάχιστα καλλιεργημένο Χακ. Ένα παιδί γαλουχημένο με τα κηρύγματα του κατηχητικού σχολείου και τους φυλετικούς διαχωρισμούς της εποχής του, που βρίσκει τη δύναμη να τους εναντιωθεί και να ενώσει -έστω και πρόσκαιρα- την τύχη του με τον μαύρο φυγά, στο πρόσωπο του οποίου αναγνωρίζει όχι έναν σκλάβο αλλά έναν πολύτιμο φίλο.

Στις "Περιπέτειες του Χακ Φιν", ο Μαρκ Τουέιν αποτυπώνει τη σταδιακή ωρίμανση του ανήλικου ήρωά του, θίγοντας ζητήματα που ανακύπτουν μέσα από τα δίπολα αλήθεια-ψεύδος, άτομο-κοινωνία, φύση-πολιτισμός. Αναφερόμενος άλλωστε σ` αυτό, μιλούσε για "ένα βιβλίο μου, όπου μια σθεναρή καρδιά έρχεται σε σύγκρουση με μια διαστρεβλωμένη συνείδηση και η συνείδηση ηττάται κατά κράτος". [...]

(Σταυρούλα Παπασπύρου, εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 17.2.2007)