Θεατρικό έργο ελεύθερα εμπνευσμένο από τη ζωή και την ποίηση του Κ. Γ. Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη. Η σύντομη ζωή δύο νέων ανθρώπων της δεκαετίας του 1920 στην Ελλάδα, του Παύλου και της Μυρτώς, που ήθελαν, μαζί με τους φίλους τους, να τα ζήσουν όλα γρήγορα και βαθιά, να τα γνωρίσουν και να τα δοκιμάσουν όλα, κυρίως όμως να εκφράσουν, να καταλάβουν, να απαθανατίσουν τα ιδανικά τους, να σαρκάσουν τα αδιέξοδα της χώρας τους, την εποχή που οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής κατέκλυζαν τις πόλεις και την ύπαιθρο. Μελαγχολικοί νέοι σε καιρούς γκρίζους, παραδομένοι στα όνειρά τους, γύρευαν να ζήσουν τη ζωή σαν ποίηση, γύρευαν το μύθο της αρχής του αιώνα τους, πιο πολύ για να χαθούν μέσα του παρά για να επικρατήσουν με μια φωτεινότερη του μύθου πραγματικότητά τους.
Τι κοινό έχουν, άραγε, με τους σημερινούς νέους στην αρχή ακριβώς του επόμενου αιώνα, των οποίων ο ρεαλισμός καταφέρνει να διαχειρίζεται επιδέξια μια πληθώρα μύθων από το παρελθόν; "Οι ονειροπαρμένοι", έργο εποχής, μιλούν αλληγορικά για το παρόν μας, μέσα από την αμφιλεγόμενη σχέση δύο νεαρών, αφανών στον καιρό τους, ποιητών, για τους οποίους άρκεσε να κυλήσει, μετά τον πρόωρο θάνατό τους, ο ιστορικός αιώνας των χειραφετήσεων, ώστε να δημιουργηθεί ο καλλιτεχνικός θρύλος γύρω από το όνομά τους και το έργο τους.