Ως Νεομάρτυρες χαρακτηρίζονται συνήθως όλοι οι Μάρτυρες (παιδιά, άνδρες, γυναίκες, μοναχοί, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες), οι οποίοι από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και ύστερα θυσίασαν τη ζωή τους ή υπέστησαν κάθε είδους ταλαιπωρίες και βασανιστήρια εξαιτίας της θαυμαστής και ακλόνητης εμμονής τους στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη.
Αν και η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 σηματοδοτεί και οριοθετεί την κατάλυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, για πολλές περιοχές η τουρκοκρατία άρχισε πολύ πιο μπροστά, γιατί είχε προηγηθεί η κατάληψή τους από τους Τούρκους. Έτσι, είναι φυσικό, στους Νεομάρτυρες να περιλαμβάνονται όλοι όσοι μαρτύρησαν κατά την εποχή της τουρκοκρατίας. Οι νέοι αυτοί Μάρτυρες, σε αντίθεση με τους παλαιούς Μάρτυρες των πρώτων αιώνων, ονομάστηκαν Νεομάρτυρες. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]