Αν ζούσε σήμερα ο Αίσωπος... Αν έβλεπε κάθε βράδυ τηλεόραση... Αν έβλεπε τους «Μεγάλους και τους Μικρούς Αδελφούς»... Αν πήγαινε σε ένα γυμναστήριο μετά από κάποια εορτή και έβλεπε παχουλούς και παχουλές να ιδρωκοπούν... Αν έβλεπε κάποιους πολιτικούς με δημοσιογράφους να λένε τα ίδια και τα ίδια... Αν έβλεπε όλους αυτούς που βρίσκονται στο προσκήνιο και επενδύουν τα πλούτη τους και τη γύμνια τους... Αν έβλεπε όλες αυτές που πηγαίνουν σε κάποιο μεταποιητή της εμφάνισης, τις πετυχημένες και αποτυχημένες... Αν έβλεπε όλους αυτούς που μετέχουν στα συλλαλητήρια, που θέλουν να παίρνουν πολλά χωρίς να κοπιάζουν, χωρίς να μοχθούν... Αν διαπίστωνε και αυτός την ανεργία και τα κοινωνικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, με τους νέους να γίνονται τρόφιμοι των ναρκωτικών ουσιών... Αν έβλεπε την ύπαιθρο να την έχουν εγκαταλείψει οι Έλληνες και τα τόσα άλλα προβλήματα και σκάνδαλα να φουντώνουν και να παραμερίζουν την ηθική... Αν έβλεπε την ασυδοσία της εξουσίας και την ελαστική συνείδηση των επίδοξων ταγών, των φιλόδοξων δημαγωγών, των ανήθικων ηγεμόνων... Αν... Αν... Πόσους μύθους θα είχε εμπνευστεί και πόσα θα είχε διδάξει τον κόσμο, αυτόν που βλέπει, αλλά και εκείνον που σκέπτεται, αλλά προτιμά να μη βλέπει... Αν ο Αίσωπος ζούσε σήμερα... Ευτυχώς έζησε σε μια άλλη εποχή. Όχι ότι και εκείνη δεν είχε τα δικά της προβλήματα και αδυναμίες. Δεν ήσαν τόσο ιδανικά και όλα τότε. Η βαρβαρότητα υπάρχει σήμερα, υπήρχε και τότε. Ποιο βιβλίο, λοιπόν, είναι τόσο διαχρονικό, ώστε να διδάξει καλύτερα από τους Μύθους του Αισώπου;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]