Με αυτό το έργο θέλησα να δώσω μια πλήρη εικόνα της πολιτιστικής ανταλλαγής μεταξύ του οθωμανικού και του ελληνικού θεάτρου σκιών, πλησιάζοντας το πρωτότυπο υλικό που υιοθέτησε και μετάλλαξε το λαϊκό μας θέατρο. Τα έργα που παρατίθενται αποτελούν το σώμα του παραδοσιακού θεάτρου των Οθωμανών που μεταφυτεύτηκε στην Ελλάδα, εξελληνίστηκε πλήρως και σήμερα θεωρείται το αντιπροσωπευτικό λαϊκό μας θέατρο. Έπρεπε λοιπόν να επιλέξω μέσα από δεκάδες παραλλαγές τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα μιας ολικής ή, σε περιπτώσεις, μερικής δανειοδότησης του Καραγκιόζη. (. . .) Ακόμα ο Καραγκιόζης με ενδιέφερε καθώς χρονολογικά καλύπτει βασικά στάδια της νεοελληνικής ιστορίας στην πιο ενδιαφέρουσα στιγμή της αποκοπής της Ελλάδας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ίσως το σημαντικότερο σημείο είναι το θέατρο σκιών, όντας μια προφορική τέχνη ανωνύμων καλλιτεχνών, έκανε αυτόματη καταγραφή της πραγματικότητας, χωρίς την επιλεκτικότητα των επωνύμων ιστορικών και χρονογράφων, και μια σύγκριση μεταξύ του ελληνικού και τουρκικού λαϊκού θεάτρου φωτίζει πολλές πλευρές της εποχής τους. Τα έργα αυτά σχηματίζουν έναν καθαρό πίνακα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τα ήθη, τα έθιμα και την κοσμοθεωρία των πολιτών της, προσφέροντας την ευκαιρία να δούμε από πολλές πλευρές τις διαφορές και τις ομοιότητες στα αντίστοιχα ελληνικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]