Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μια καταγραφή των εκλογικών προτιμήσεων της ισραηλιτικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης από το 1915 έως το 1936, σε άμεσο συσχετισμό με τα ενδοκοινοτικά ιδεολογικά ρεύματα (σιωνιστικό, σοσιαλιστικό και αφομοιωτικό). Η γενικότερη πολιτική δραστηριοποίηση των Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης, η αντιμετώπιση του εβραϊκού στοιχείου από τον Τύπο της εποχής, οι συσχετισμοί με άλλες εκλογικές αναμετρήσεις, όπως οι δημοτικές και ενδοκοινοτικές εκλογές που διεξάγονταν παράλληλα, οι εσωτερικές διαφοροποιήσεις στο πλαίσιο της εβραϊκής κοινότητας και η εξέλιξή της από πλειοψηφούσα, πληθυσμιακά, ομάδα στη Θεσσαλονίκη σε θρησκευτική μειονότητα, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν, είναι μερικές μόνο από τις μεταβλητές στις οποίες βασίζεται η παρούσα μελέτη. Όλα αυτά, ασφαλώς, εξετάζονται σε σχέση με τις ειδικές -ιστορικές, πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές- συνθήκες που επικρατούσαν στη Θεσσαλονίκη στις πρώτες τρεις δεκαετίες του 20ού αιώνα.
Ένα ζήτημα που το βιβλίο επιχειρεί να αντιμετωπίσει είναι η προσθήκη νέου, πρωτότυπου, υλικού. Με αυτό τον τρόπο διαφοροποιείται από τις μελέτες που έχουν θίξει πτυχές του υπό εξέταση θέματος. Στο πλαίσιο αυτό, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην παρουσία των Ισραηλιτών βουλευτών στο ελληνικό Κοινοβούλιο και παρουσιάζονται, για πρώτη φορά, συγκεντρωμένα, αποσπάσματα από αγορεύσεις που οι Εβραίοι βουλευτές εκφώνησαν στη Βουλή. Οι αγορεύσεις αυτές, όπως είναι ευνόητο, δεν παρατίθενται ανεξάρτητες η μία από την άλλη, αλλά εντάσσονται στην ιστορική πραγματικότητα της εποχής. Για την καλύτερη δυνατή προσέγγιση του θέματος, πέρα από το σύνολο των ομιλιών που οι Ισραηλίτες βουλευτές εκφώνησαν στο Κοινοβούλιο, καθώς και τη σχετική βιβλιογραφία, αξιοποιήθηκαν εφημερίδες της εποχής, κυρίως η Μακεδονία, η Νέα Αλήθεια, ο Ριζοσπάστης και η Εφημερίδα των Βαλκανίων. Επιπλέον, αξιοποιήθηκε πολύτιμο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό, σε πολλές περιπτώσεις αδημοσίευτο. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]