Ο Γιώργος Βελιστόρης αγαπούσε τα χρώματα. Η Έμιλι Σάντερς αγαπούσε τις αποκριές. Ο Στάθης αγαπούσε τις εξηγήσεις. Η Γιασμίν Ζεκατζίρ αγαπούσε την μουσική. Ο Κουρκέν Στεπανιάν αγαπούσε τα παλιά χαλιά. Ο δόκτορ Μπόικοτ αγαπούσε τις αποφάνσεις. Ο Χρήστος Σαφαρίκας αγαπούσε τον τζόγο. Ο κύριος Αλμπέρτος αγαπούσε την τάξη. Η Ευτέρπη Μάινα αγαπούσε τους πνευματικούς ανθρώπους. Ο Μιχάλης Μάινας αγαπούσε την Ευτέρπη. Ο θείος Χριστόφορος αγαπούσε την τέχνη του. Η θεία Ελένη αγαπούσε τον Μιχάλη της. Η γιαγιά η Νιόβη αγαπούσε το «Θέατρο της Δευτέρας». Η Ειρήνη αγαπούσε την κουζίνα της. Ο Μπάμπης αγαπούσε τη χλωρίδα. Η Κική αγαπούσε τη ζωή. Ο κύριος και η κυρία Σάντερς αγαπούσαν το birdwatching. O Kώστας Ταχιάτης αγαπούσε τη μοτοσικλέτα του. Ο Λεοντής αγαπούσε τα καρό πουκάμισα. Και η κυρία Βελιστόρη τους αγαπούσε όλους γιατί, όπως έλεγε ο παππούς, εκείνη «μπέρδευε πάντα το φιλί με τη ζάχαρη».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]