«Αν σας αγκάλιαζα σ’ ένα κρεβάτι, είκοσι φορές θα σας αποδείκνυα το πάθος μου. Είθε οι έντεκα χιλιάδες παρθένοι, ή κι οι έντεκα χιλιάδες βέργες, αν λέω ψέματα να με τιμωρήσουν αυστηρά!» Αυτός είναι ο όρκος που δίνει ο Ρουμάνος πρίγκιπας Μονί Βιμπέσκου, οσποδάρος εξ αίματος, στην όμορφη Κωλοκωλίν απ’ την Ωστοναγκώνα. Ο ακόλαστος πρίγκιπας Βιμπέσκου ρίχνεται στην αναζήτηση της απόλαυσης και της ηδονής με οποιοδήποτε κόστος, παντού και πάντα, τόσο στα πεδία των μαχών όσο και στα μπορντέλα. Από τους διπλωματικούς κύκλους του Βουκουρεστίου μέχρι τα σαλόνια και τα φτηνά ξενοδοχεία του Παρισιού, από τη διάσχιση της ηπείρου με το Εξπρές Οριάν και το διορισμό του ως αξιωματικού του ρωσικού στρατού στο ρωσοϊαπωνικό πόλεμο μέχρι το Πορτ Άρθουρ και το στρατόπεδο αιχμαλώτων των Γιαπωνέζων, οι περιπέτειές του αποτελούν τον καμβά αυτής της σκανδαλιστικής και βλάσφημης αφήγησης που ξετυλίγει με απαράμιλλο χιούμορ η πένα του Απολινέρ. Κείμενο για πολύ καιρό παραγκωνισμένο για λόγους «ευπρέπειας», οι `Έντεκα χιλιάδες βέργες` παρουσιάζονται εδώ στην πλήρη μορφή με την οποία πρωτοκυκλοφόρησαν το 1907.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]