Η ψυχανάλυση βρίσκεται όντως σε κρίση. Η Catherine Clement αναλαμβάνει να διερευνήσει τους όρους της κρίσης, διεισδύοντας μέσα στην καρδιά του ψυχαναλυτικού θεσμού, άλλοτε καταγγέλλοντας και άλλοτε επιχειρώντας να ανατρέψει εκ των ένδον τις αναλυτικές κατηγορίες. Εκείνο που κυρίως απασχολεί την Clement είναι ένα θεωρητικό όσο και πρακτικό σκάνδαλο που συνοδεύει την ψυχανάλυση από τη γέννησή της μέχρι τις σύγχρονες αναλυτικές πρακτικές. Οι τελετουργίες και οι πανουργίες των φροϊδικών πρακτικών αποτελούν το στόχο της καυστικής ανάλυσης την οποία επιχειρεί η συγγραφέας, χρησιμοποιώντας όλους τους τρόπους και τους τροπισμούς της ψυχαναλυτικής εκφραστικής. Εκείνο που εντυπωσιάζει στο έργο της Clement είναι η σκληρή και ταυτόχρονα τρυφερή της γλώσσα. Μια γλώσσα που πολλές φορές φτάνει στα επίπεδα ενός λιβέλλου, χωρίς, ωστόσο, να παύει να μιλά με τρυφερότητα μέσα από την καρδιά του ψυχαναλυτικού λόγου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]