ΟΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
Ο Εμμανουήλ Ροΐδης αποδεικνύει ότι οι βρυκόλακες, αν και προχριστιανικά γεννήματα της λαϊκής φαντασίας `αξιοποιήθηκαν` στη συνέχεια στο έπακρο από τους ρασοφόρους προκειμένου να τρομοκρατούν τους `πιστούς`, να τους εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι και το χειρότερο, να συγκαλύπτουν τα εγκλήματά τους. Για του λόγου το αληθές ο Ροΐδης περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ένα τέτοιο φρικτό έγκλημα, και στη συνέχεια παραθέτει την `αγιοποιημένη` εκδοχή που κυκλοφόρησαν οι ρασοφόροι προκειμένου να αποδώσουν το φονικό σε `θεϊκή` πρωτοβουλία τρομοκρατώντας έτσι τους επίδοξους μιμητές του θύματος. Κατά συνέπεια ο Ροΐδης μας διδάσκει ότι πίσω από κάθε ιστορία νεκρανάστασης και `επίσκεψης` νεκρών κρύβεται πάντοτε ο δόλος των ρασοφόρων, που εκμεταλλεύονται τον φόβο των ανθρώπων απέναντι στο θάνατο, προκειμένου να αποκομίσουν οφέλη.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΥΛΑΔΗΣ
Ένα μοναδικό δοκίμιο του 19ου αιώνα γραμμένο υπό την επήρεια του χασίς. Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, με την ευκαιρία μιας επίσκεψης στην Αίγυπτο, αποφάσισε να πειραματιστεί γύρω από τις επιδράσεις του χασίς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έγινε ή παρέμεινε χασισοπότης. Με δυο λόγια, σε μια εποχή `αθωότητας`, όπου το χασίς και οι παρόμοιες χημικές παραισθησιογόνες ουσίες δεν ήταν το αντικείμενο διακίνησης ενός από τα πλέον προσοδοφόρα λαθρεμπόρια στον κόσμο, αλλά απλά το `αηδιαστικό` παρασκεύασμα των ανθών της ινδικής κάνναβης, ο Εμμανουήλ Ροΐδης, πάντα περίεργος και φιλομαθής, υποβάλλει τον εαυτό του σε μια τοξική εμπειρία και στη συνέχεια καταθέτει το βίωμα και τα συμπεράσματά του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]