Σε αυτό το εξαίρετο κριτικό δοκίμιο, ο Τέρυ Ίγκλετον διερευνά τις απαρχές, τις αμφισημίες, την ιστορία, τα θέματα, τα λάθη και τις αντιφάσεις της μετανεωτερικότητας. Καθώς το βιβλίο δεν πραγματεύεται τις εξεζητημένες διατυπώσεις της μεταμοντέρνας φιλοσοφίας αλλά την κουλτούρα, το περιβάλλον και την ευαισθησία της μετανεωτερικότητας ως όλου, προορίζεται κυρίως για όσους μελετούν ή καταναλώνουν τα «λαϊκά» προϊόντα της μεταμοντέρνας σκέψης. Παρόλο που ο καθηγητής Ίγκλετον θεωρεί ότι σε γενικές γραμμές ο μεταμοντερνισμός είναι ένα αρνητικό ρεύμα, εστιάζει το ενδιαφέρον του τόσο στα προτερήματα όσο και στις αδυναμίες του. Δεν προσπαθεί μόνο να αποκαλύψει την απατηλή φύση των μεταμοντέρνων αντιλήψεων, αλλά και να καταδείξει με βάσιμα επιχειρήματα ότι αυτοί που ασπάζονται τις αρχές της μετανεωτερικότητας ποτέ δεν πίστεψαν σε όσα νόμιζαν ότι πιστεύουν. Η καταλυτική ειρωνεία και το σατιρικό αφηγηματικό του στυλ μεγεθύνουν την απόλαυση του αναγνώστη, ενώ η προσήλωσή του στην ηθική και στο όραμα μιας δίκαιης κοινωνίας παρακινούν τον αναγνώστη να πάρει θέση και να απαρνηθεί το θελκτικό χάος που είναι ο σημερινός κόσμος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]