Ένα ανθρώπινο πνεύμα ή πρόσωπο δε γίνεται αντιληπτό με την αίσθηση χωρίς να είναι μια ιδέα· όταν επομένως βλέπουμε το χρώμα, το μέγεθος, το σχήμα και τις κινήσεις ενός ανθρώπου, συλλαμβάνουμε μόνο μερικές αισθήσεις ή ιδέες που αναδύθηκαν στη σκέψη μας. Αυτές, με το να εκτίθενται στη θέασή μας σε κατά περιπτώσεις διαφορετικές δέσμες, χρησιμεύουν στο να διακρίνουν μέσα μας την ύπαρξη δημιουργημένων και πεπερασμένων πνευμάτων, όπως εμείς οι ίδιοι. Από αυτό είναι σαφές πως δε βλέπουμε έναν άνθρωπο - αν με τον όρο άνθρωπος εννοείται ό,τι ζει, κινείται, αντιλαμβάνεται και σκέπτεται όπως εμείς - αλλά μόνο μια κάποια δέσμη ιδεών που μας οδηγεί στο να σκεπτόμαστε πως υπάρχει μια διακριτή αρχή σκέψης και κίνησης όπως οι δικές μας και η οποία συνοδεύει και εκφράζεται με αυτό.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
