(...) Οι μαθηματικοί αναγκάζονται να καταφεύγουν στη χρήση γραπτών συμβόλων και εικόνων για να περιγράψουν τον κόσμο τους - ακόμη και μεταξύ τους. Ωστόσο, τα σύμβολα δεν είναι ο κόσμος τους, όπως η μουσική σημειογραφία δεν είναι η μουσική. Κατά την πάροδο των αιώνων, η συλλογική νόηση των μαθηματικών δημιούργησε το δικό τους σύμπαν. Δεν γνωρίζω αν βρίσκεται κάπου - δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένα «κάπου», με οποιαδήποτε συνηθισμένη σημασία της λέξης - , αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό το μαθηματικό σύμπαν φαίνεται αρκετά πραγματικό όταν βρίσκεστε μέσα του. (...) Σκοπεύω να σας ξεναγήσω σ’ αυτό το μαθηματικό σύμπαν. Θα προσπαθήσω να σας κάνω να δείτε με τα μάτια του μαθηματικού· και παράλληλα, να αλλάξω και τον δικό σας τρόπο με τον οποίο βλέπετε τον κόσμο γύρω σας.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
