Η διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως στα τέλη του 20ού αιώνα και ο ως εκ τούτου επαναπροσδιορισμός της θέσεως της Εκκλησίας της Ρωσίας εντός του ρωσικού κράτους δεν σηματοδότησε μόνο την αφετηρία σημαντικών εξελίξεων στο βίο της, αλλά άνοιξε συγχρόνως νέες προοπτικές για τη ρωσική εκκλησιαστική έρευνα. Ενώ έως εκείνη τη στιγμή προσφιλές πεδίο μελέτης αποτελούσαν μόνο ο πολύπαθος βίος της `Εκκλησίας των κατακομβών` και οι διωγμοί εναντίον της από το κομμουνιστικό καθεστώς, η νέα κατάσταση της Ρωσικής Εκκλησίας και οι πρωτοβουλίες της έθεσαν τις βάσεις επεκτάσεως του ερευνητικού ενδιαφέροντος σε νέους τομείς στην πολυδιάστατη πλέον δράση της.
Η δραστηριότητα της Εκκλησίας της Ρωσίας στο τομέα της Αγιολογίας και μάλιστα στις αναγνωρίσεις αγίων την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα υπήρξε δημιουργική και καρποφόρα, αλλά ταυτόχρονα θεωρήθηκε σημείο αντιλεγόμενο εξαιτίας των πολύπλευρων παραμέτρων της και των προβλημάτων που ανέκυψαν σχετικά κυρίως με τα κριτήρια, στα οποία αυτές στηρίχθηκαν, τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και τα αίτια που οδήγησαν την Εκκλησία της Ρωσίας να προβεί σε τόσες πολλές αναγνωρίσεις εντός μικρού συγκριτικά χρονικού διαστήματος. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]