`Εγώ ήθελα ένα σακίδιο γεμάτο με ό,τι ήταν απαραίτητο για τον ύπνο, καταφύγιο, φαγητό, μαγείρεμα, στην ουσία μια πλήρη κουζίνα και κρεβατοκάμαρα, ακριβώς πάνω στην πλάτη μου, και να πάω κάπου, να βρω απόλυτη μοναξιά, να μελετήσω το απόλυτο κενό του μυαλού μου, να είμαι εντελώς ουδέτερος για οποιαδήποτε ή οποιεσδήποτε ιδέες. Σκόπευα να έχω, μάλιστα, σαν μοναδική μου δραστηριότητα την προσευχή, να προσεύχομαι για όλα τα ζωντανά πλάσματα· έβλεπα ότι αυτή ήταν η μόνη αξιοπρεπής δραστηριότητα που είχε απομείνει στον κόσμο. Να είσαι σε κάποια όχθη του ποταμού ή στην έρημο ή στα βουνά ή σε κάποια καλύβα στο Μεξικό ή σε κάποια παράγκα στο Αντίροντακ, να ξεκουράζεσαι, να είσαι ευγενικός και καλός, να μην κάνεις τίποτε άλλο από το να εξασκείς αυτό που οι Κινέζοι αποκαλούν «κάνω τίποτα». Δεν ήθελα στ` αλήθεια να έχω καμιά σχέση ούτε με τις ιδέες του Τζάφι για την κοινωνία (σκεφτόμουν ότι θά `ταν καλύτερα να παραμερίσω το θέμα εντελώς, να περάσω από δίπλα) ούτε με καμιά απ` τις ιδέες του Άλβα, δηλαδή να αρπαχτώ απ` τη ζωή όσο πιο πολύ μπορώ, για τις γλυκές θλίψεις της και γιατί κάποια μέρα θα πεθάνω`...
O Κέρουακ -κεντρικό πρόσωπο των μπητ λογοτεχνών- και στο βιβλίο του αυτό περιγράφει τις εμπειρίες του στο δρόμο και διατυμπανίζει την ένταση με την οποία τις βιώνει. Με φωτογραφική ευαισθησία περιγράφει τους ήρωές του, τους αλήτες του Ντάρμα, `τους ιερούς προσκυνητές των άγιων αυτοκινητόδρομων των H.Π.A`, και τη ζωντάνια του περιθωρίου.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]