Κάθε ακρογιάλι της, ο μυχός κάθε κόλπου της, κάθε τοπωνύμιο, κάθε βουνό και κάθε πεδιάδα της μοιάζουν με τις νότες μιας μουσικής που ακούγεται χιλιάδες χρόνια τώρα, της μουσικής της Ιστορίας. Το ταξίδι στις ακτές της Λυκίας, στη νότια Μικρά Ασία, είναι στην πραγματικότητα ένα ταξίδι στο βάθος του χρόνου, ένα συνεχές πηγαινέλα από το σήμερα ως το μακρινό χθες, την εποχή που ο Αντώνιος συναντούσε εκεί την Κλεοπάτρα, και την ακόμη πιο μακρινή εποχή που ο Αλκιβιάδης όργωνε με τις τριήρεις του τις ελληνικές θάλασσες.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
