Τα οκτώ μελετήματα του τέταρτου βιβλιαρίου της σειράς «Γραφή και ανάγνωση» προσβλέπουν στο ποιητικό έργο του Οδυσσέα Ελύτη. Η τελική τους συγκέντρωση στο προκείμενο βιβλιάριο ορίζει σαφέστατα τόσο το κέντρο της ποίησης και της ποιητικής του όσο και τις τεμνόμενες περιφέρειες. Στο κέντρο αναγνωρίζεται αμέσως η αυτόματη λυρική ευφορία του ποιητή, δυσεύρετη σε άλλους ποιητές -δικούς μας και ξένους. Η οποία κάπου και κάποτε υπερβάλλεται σε λυρική ευφράδεια, τροφοδοτώντας τον γλωσσοκεντρικό λυρισμό του Ελύτη. Αντίθετα, όταν και όπου η λυρική ευφορία συσπειρώνεται, παράγει κατακόρυφα ποιήματα, συστήνοντας τον «εσωτερικό» λυρισμό του ποιητή. Στην πρώτη περίπτωση προκύπτουν μάλλον ανάγλυφα ποιήματα, στη δεύτερη ολόγλυφα. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
